Sinematografi Nedir? Sinematografi Teknikleri ve Teorileri

Sinematografi, hareketli video görüntülerini filme alma ve bunları kamera gibi optik bir cihaz veya selüloit film gibi ışığa duyarlı bir eleman kullanarak taşıma bilimidir.

Sinematografi, hareketli video görüntülerini filme alma ve bunları kamera gibi optik bir cihaz veya selüloit film gibi ışığa duyarlı bir eleman kullanarak taşıma bilimidir. Bir aksiyon sahnesini veya hareketli görüntüleri yakalama işlemine ‘kameratografi’ denir. Filmlerde, özellikle film üzerine çekilmiş dijital görüntülerden oluşsa da sahnenin öznesinin gerçek olarak görülmesi gereken Hollywood filmlerinde de kullanılır. Sürecin kökleri, fotoğrafçıların çıplak gözle göremedikleri astronomik bir nesneyi yakalamaya çalıştıkları astronomide yapılan ilk çalışmalardır. Astronomiye ek olarak, sinematografi müzik, doğa ve mimari gibi diğer alanlara da uygulanabilir.

Başarılı sinematografide yer alan birçok bileşen vardır, ancak kullanılan teknoloji bir projeden diğerine farklılık gösterebilir. Örneğin, en yaygın tekniklerden biri ‘ışıkla boyama’. Bu, bir görüntü yönetmeninin gölgeler, parlak güneş ışınları ve daha karanlık bir atmosfer gibi istenen efekti üretmek için farklı aydınlatma türlerini birleştirdiği zamandır. Diğer teknikler arasında mat fotoğrafçılık, ses karıştırma ve bir renk işleme sistemi bulunur.

Nitelikli bir görüntü yönetmeni öncelikle sinemanın iki ana alanıyla ilgilenir: ses ve görsel. Bir görüntü yönetmeni, Sabit Kameralar, Kaydırma ve Yakın Çekim Döküm gibi farklı yöntemler kullanarak her iki alanda da istenen efektleri elde etmek için çalışacaktır. Sabit Kamera ile bir fotoğrafçı, hareketli görüntüyü sabit bir kol hareketi olmadan yakalar. Kullanılan pan ve çekimler doğrusal bir monitörde kaydedilir ve ardından düzgün bir hareketli arka plan oluşturmak için sesle birlikte düzenlenir.

Bir sinematograf, sinema filmi çekerken, bir kamera Hareket-Tıklama tekniğiyle birlikte bir Pan/Tilt/Zoom lensi kullanır. Bu yöntemde, fotoğrafçı bir çekim yapmak için kamerayı hareket ettirir ve merceğin bir sonraki hareketi sırasında görüntü sensörü onunla birlikte hareket eder. Görüntüler farklı hızlarda kaydedilirse, kamera filmin veya klibin sonuna kadar sürekli ve kesintisiz bir hızda hareket eder. Taşı-tıklama tekniği, sürekli çekimleri yakalamak için genellikle Kararlılıkla birleştirilir.

Bir kompozisyonda görüntü yönetmeni, filmin görsel öğeleriyle, görüntüler ve çekimlerle ilgilenir. Öncelikli endişeleri, filmin hikayesini ve temasını etkili bir şekilde ortaya çıkaracak bir kompozisyon elde etmektir. Kompozisyonel sinematografinin başarılı bir kullanımı şunları içerir: filmin tüm karesi boyunca izleme, tutarlı bir görünüm oluşturma ve görüntülerin iç içe geçmesi. Kompozisyonda kullanılan diğer teknikler şunları içerebilir: arka plan yerleştirme, çerçevelerin kullanımı ve kesiklerin veya eklenen momentlerin kullanımı.

Başarılı sinematografinin dördüncü önemli unsuru kamera hareketidir. Fotoğraf makinesi hareketi, hareketsiz fotoğrafçılık veya hareketli bir çekim kullanılarak elde edilebilir. Hareketli bir çekim oluştururken, görüntü yönetmeni genellikle çekime A noktasından başlayacak, B noktasına hareket edecek, geri dönecek ve ardından bir sonraki yere geçecektir. Bazı yönetmenler çekime A noktasından başlayacak ve sonra geri dönerek, çekimden B noktasına atlamak için ivmeyi kullanacak. Diğer yönetmenler, bir karakterin A noktasından B noktasına ilerlemesini göstermek için kamera hareketini kullanabilirler.

Peki Sinematografi nedir? Benim iddiam, film sinematografisi sürecini anlamaya yönelik nihai kılavuzun Dönüşüm Teorisi‘dir. Anlaşılması kolay terimlerle ayrıştırmak için, başarılı film yapımının temeli olduğuna inandığım üç farklı teoriye bir göz atmamız gerekiyor. Birincisi, bakış açıları teorisidir. Bu temelde, kamera merceğine çeşitli bakış açılarından bakarsak aynı görüntüyü görebileceğimizi belirtir. Yani kamera merceğine karakter açısından bakarsak farklı bir sonuç elde ederiz.

İkinci teori, açılarla ilgilidir. Her iki görüşü de görebilmemiz için biri düz diğeri hafifçe eğik iki çekim yapılırsa, bunların aynı ortamda gerçekleştiği sonucuna varabiliriz. Son olarak, üçüncü teori, doğal aydınlatma ile ilgilidir. Doğal ışık, çoğu görüntü yönetmeninin “güneş bir nesneye parladığında gelen ışık” olarak adlandırdığı şeydir.

Abone ol
Bildir
guest
0 Yorum
Satır İçi Geri Bildirimler
Tüm yorumları görüntüle
İlgili İçerikler